Een interview met ergotherapeute Evi

Misschien heb je ze al ontmoet? Wie? Onze nieuwe smiling lady die de ergo doet! Sinds enkele maanden werkt Evi Van Baelen als ergotherapeut in ons woon- en zorghuis Arthur, dus… hoog tijd om ‘ons Evi’ nog beter te leren kennen aan de hand van enkele vragen! Let’s go!

15/02/2023
woon- en zorghuis Arthur antwerpen

Misschien heb je ze al ontmoet? Wie? Onze nieuwe smiling lady die de ergo doet! Sinds enkele maanden werkt Evi Van Baelen als ergotherapeut in ons woon- en zorghuis Arthur, dus… hoog tijd om ‘ons Evi’ nog beter te leren kennen aan de hand van enkele vragen! Let’s go!

Evi, hoe kunnen we jou het beste omschrijven?

Ik ben iemand die graag lacht, dus je mag me best spontaan noemen. Ik hou er ook enorm van om zo sportief mogelijk in het leven te staan. Als kind was ik immers een intensieve turnster, maar wegens een aantal hardnekkige blessures ben ik moeten stoppen. Spijtig, maar dat is het leven! Nu focus ik me vooral op ‘Functional Training’, een uitdagende mix van kracht- en conditietraining. Kortom, niemand in Arthur moet dus schrik hebben dat ik ‘flikflakkend’ de kamer in stuiter: die tijd is voorbij!

Wat doet een ergotherapeut?

Als ergotherapeut help ik mensen die – door lichamelijke of psychische beperkingen – problemen hebben bij het uitvoeren van hun dagelijkse handelingen. Samen met hen bekijk ik steeds wat de mogelijkheden zijn, om ze opnieuw te doen geloven en ervaren wat er allemaal nog wél mogelijk is, zoals jezelf aankleden, je haren kammen, etc. En dat is veel meer dan ze denken! We willen in Arthur onze bewoners namelijk een prachtig hoofdstuk laten beleven - en daar dragen ze zelf actief aan bij.

Binnen Arthur kan ik mij bovendien volledig laten gaan op professioneel vlak. Samen met m’n collega’s mag ik immers mee vorm geven aan dit woon- en zorghuis. Elke dag opnieuw! Of het nu tijdens de dagdagelijkse begeleidingen, binnen het palliatieve team, op een multidisciplinair overlegmoment of samen met een consult in onze assistentiewoningen: hier hangt een constante focus op vooruitgaan, om het beter te doen dan gisteren en om het onze bewoners zo gemakkelijk en aangenaam mogelijk te maken!

Hoe ben je ooit op het idee gekomen om ergotherapeut te worden?

Lang geleden werd er bij de papa van mijn eerste vriendje een zenuw-spierziekte vastgesteld. De diagnose? ALS. Ik herinner me nog dat ik een zeer hechte band had met hem en heb dat proces dan ook van erg dichtbij meegemaakt. In de laatste maanden van zijn leven kon hij niet zo veel meer, maar… er was voortdurend iets in mij dat me prikkelde om na te denken over wat er wél nog mogelijk was. Welke zaken zou hij wél nog kunnen, zodat hij kon genieten van elke dag die hem nog restte? Dit heeft me later doen beseffen dat ik eigenlijk al de mindset van een ergotherapeute bezat!

Zit je op een berg of in een dal?

Van nature zit ik niet zo snel in een dal, want er is zó veel om gelukkig over te zijn! Dit neemt echter niet weg dat ik ook mijn portie aan tegenslagen heb gekend, maar ik kies er resoluut voor om positief in het leven te staan. Van elke tegenslag kan je immers leren - iets wat ik heb meegekregen van mijn ‘Bomma’. Ze is 85 jaar en heeft haar man, mijn ‘Bompa’, moeten afgeven op 62-jarige leeftijd. Ze zegt vaak: ‘Al de jaren die den Bompa te vroeg is gegaan, moet ik erbij doen voor hem.’ Ik vind dat vol kunnen genieten van het leven een prachtige eigenschap.

Ook in mijn beroep word ik geregeld geconfronteerd met tegenslagen, groot én klein, bij de mensen rondom me. Onze bewoners worden immers vaak door Moeder Natuur getrakteerd op ouderdomskwaaltjes. Bij de ene geeft dit erg veel gemor en gesakker, terwijl de andere bij zichzelf denkt: ‘Goh, dat valt allemaal wel mee.’ Ik vind het heel interessant om te zien hoe verschillend mensen met deze tegenslagen omgaan. En eigenlijk komt het steeds opnieuw neer op de vraag: wie wil je zelf zijn?

Wat is één van de gekste dingen die je al hebt gedaan?

Corona was voor mijn Bomma niet gemakkelijk: geen familiefeesten, veel minder contact, dreigende nieuwsberichten, geen pakjes, noem maar op! Een sombere periode, punt. En we misten elkaar erg hard. Daarom maakte ik voor haar tientallen cadeautjes en briefjes. Ook bezorgde ik mijn Bomma soms opdrachten en oefeningen, zoals ‘ga nog eens buiten en geniet van de zon’, ‘maak een mooie wandeling in de nabije omgeving’, ‘kook een maaltijd die je nog nooit hebt gegeten’... Dat vond ze zo fantastisch, dat we erna uren aan de telefoon hingen met elkaar. Het heeft er niet alleen voor gezorgd dat mijn Bomma de coronaperiode doorstaan heeft, maar heeft ook onze band nog intenser gemaakt. Geweldig, toch?!

Waarvoor mogen we je wakker maken?

Eten. Wake me up, please! Ik zou elke dag, zonder overdrijven, kunnen genieten van een heerlijke pasta of een verse chocolademousse. Zalig! Daarnaast mag je me ook altijd wakker claxonneren voor een reis naar Kroatië. De natuur daar? Fenomenaal! Allez, wanneer vertrekken we?!

Wat geeft je voldoening?

In mijn werk geniet ik er enorm van om te zien dat mensen steeds meer en meer hun plan terug kunnen trekken, dat ik veel van hun vragen kan oplossen en hun bezorgdheden of onzekerheden kan wegnemen. Weet je, samenwerken met ouderen is een geschenk. Echt waar! Je kan er, als je de tijd neemt om te luisteren, zo waanzinnig veel van leren. Al die levenswijsheid en kennis? Samengebundeld in ons woon- en zorghuis! En dat kan gaan over ‘stommere’, minder belangrijke zaken, maar ook vaak over serieuze onderwerpen.

Ik kreeg bijvoorbeeld thuis mijn ramen niet gelapt zonder strepen. Tijdens mijn bezoekjes bij de bewoners stelde ik hen deze vraag. Je moet het warm water niet opnieuw uitvinden, toch? Na een aantal kamers kon ik een boekje van ‘Tante Kaat Lapt Ramen’ schrijven - en had ik mijn oplossing gevonden: een scheut azijn in het water. Graag gedaan, hé! Ook de meer diepgaande gesprekken doen me enorm deugd. Vragen zoals: ‘Wat zorgt ervoor dat je je hier thuis voelt?’ Door aandachtig te luisteren leer je enorm veel bij. En weet je trouwens wat ze bijna altijd antwoorden? Een vriendelijk woord en een glimlach! Kan het nog simpeler?

---

Bedankt voor je tijd, inzet en moeite, Evi! We zijn erg blij met jou in ons team, niet alleen voor je duidelijke visie, gedreven dynamiek en ergotherapeutische kennis, maar ook voor de fijne humor en stralende positiviteit die je in ons team en huis brengt. Je bezorgt ons geregeld een warme glimlach, dus… laat ons hetzelfde doen bij jou, om ook jou gelukkig te maken!