Hoe voelt het om te leven met dementie? In Boeyendaalhof kregen deelnemers tijdens een bijzondere belevingsdropping de kans om dat zelf te ervaren. Door opdrachten, prikkels en onverwachte situaties werden ze ondergedompeld in het dagelijks leven van mensen met dementie.
Hoe begon de dropping?
Met de obligate vermissingsfiche, net zoals bij onze bewoners. Daarna volgde een onverwachte blinddoek en een autorit vol prikkels: vreemde geuren, een vreemde taal, een podcast op de achtergrond. Ontluisterend, nietsontziend en overprikkelend.
Wat kwamen ze tegen onderweg?
Aan de start van het traject kozen de deelnemers voor een rolstoel of een bril die het zicht beperkte. Ze kregen een kom broodpap met onbekende ingrediënten. De ene kreeg een versie met ei, de andere met banaan. Ervaringen uitwisselen werd dus verwarrend. Vervolgens begonnen ze een wandeling langs pijlen die niet de juiste richting aanwezen. Onderweg voerden ze een origami-opdracht uit die te veel stappen had en toch vooruit moest gaan. En tenslotte proefden ze nostalgische snoepjes die geblinddoekt herkend moesten worden.
Wat leerden de deelnemers?
Ze voelden verwarring, desoriëntatie, frustratie en soms angst. Maar ook verbondenheid: samen lukte het vaak wél. Zoals een deelnemer zei: “We hebben geleerd dat dementie meer is dan vergeten alleen.” En ook: "Door met de groep te werken konden we de weg vinden, want alleen was me dat niet gelukt!"
Hoe sloten we de avond af?
In Boeyendaalhof met rijstpap, een drankje en een warme terugblik. Referentiepersoon dementie Tania Vos koppelde elke ervaring terug aan het echte leven met dementie.
De reacties waren unaniem positief: confronterend, leerrijk en een echte eyeopener voor alle deelnemers!
