Henri Rozenthal is in een mum van tijd een vertrouwd gezicht geworden in Residentie Arthur. Hij verhuisde drie maanden geleden, samen met enkele tientallen bewoners, mee toen woonzorgcentrum Apfelbaum overging naar Arthur. Sindsdien zet hij zich, net zoals hij dat al jaren doet, vrijwillig in voor de bewoners. Een openhartig gesprek over wat hem drijft en waar hij energie uit haalt.
Dag Henri, bedankt om tijd te nemen voor ons. Hoe lang zet je je al in als vrijwilliger in het algemeen?
Dat doe ik al sinds 2013. Soms met tussenpozen, maar tot vandaag de dag blijf ik me inzetten.
Waarom doe je het graag?
Er zijn veel redenen. Je zit niet gewoon thuis niets te doen; je helpt anderen. Je zet je in voor wie wat kwetsbaarder is. Je hoopt nieuwe vrienden te maken, het leven van iemand net iets beter te maken. En je leert zelf ook veel bij: over verzorging, hygiëne, medische zaken… Het verrijkt je.
Wat geeft je het meeste voldoening?
De onverwachte momenten, die niet op voorhand gepland zijn. Soms blijf ik gewoon even zitten bij iemand, luisterend naar verhalen waarvan je niets wil missen, terwijl er eigenlijk ergens anders op me gewacht wordt. Is dat fout? Misschien. Maar soms heeft iemand net op dat moment echt iemand nodig. Dat voelt goed.
Wat doe je zoal als vrijwilliger?
Ik help bewoners naar en van de kinesist, maar vaak ook gewoon door er te zijn. Een gesprek, een luisterend oor.
Hoe ben je begonnen?
Initieel was dat via de VDAB. Ik hoopte ooit een vaste job te vinden. Toen ik in 2017 de diagnose ASS (Autisme Spectrum Stoornis) kreeg, viel die droom een beetje weg. Maar vrijwilligerswerk gaf me weer een doel.
Hoe zou je inzet als vrijwilliger in één woord omschrijven?
Liefdaad.
Is ‘vrijwilligerswerk’ de juiste term voor wat jij doet, denk je?
Eigenlijk voelt het meer als een ‘privilegetaak’. Niet iedereen kan dit doen. Je krijgt vertrouwen, je mag er voor iemand zijn. Dat is bijzonder. Bij Arthur voelt het ook niet als werken. Het is een plek vol liefde, steun en vriendschap. Het is één hechte familie.
Henri is een van de vele vrijwilligers die Residentie Arthur kleur geven. Dankzij zijn inzet, geduld en luisterend oor maakt hij elke dag een verschil – groot of klein. Waarvoor dank, Henri!