.png)
Op een druilerige woensdagochtend ontvangt Stephan Géron, kersverse COO, me in zijn kantoor. Stephan werkt ondertussen, na een mooie carrière bij ING, drie maanden bij Vulpia. Met de dictafoon in de hand en mijn vragenlijst op zak, pols ik naar zijn radicale switch, het onboardingsproces, de bedrijfscultuur, zijn functie als COO en de groeimogelijkheden binnen de sector. Oh ja, en naar de perfecte forehand en Dua Lipa. Kortom, een open gesprek met iemand die van vele markten thuis is.
Dag Stephan, hoe gaat het met je?
<< Dag Tanguy, goedemorgen. Het gaat beter met me dan met het weer vandaag (wijst naar de gietende regen buiten). Alle chance (lacht)! >>
Je bent ondertussen drie maanden onze COO. Mag ik je alvast proficiat wensen?
<< Dat mag zeker, bedankt. Het voelt goed: de switch is me tot nu toe erg bevallen. >>
We gaan het zo meteen hebben over je eerste ervaringen, maar Stephan is uiteraard meer dan ‘z’n werk’ alleen. Kan je Stephan buiten de kantooruren typeren?
<< Mijn zwaartepunt is zonder twijfel mijn gezin. Samen met mijn vrouw en drie kinderen genieten we intens van ons gezinsleven. We steken namelijk bewust veel energie in onze familie en krijgen er gigantisch veel voor terug. >>
Ook tijdens de coronaperiode? Ik kan me inbeelden dat intens samenleven… soms wat spanningen met zich meebrengt?
<< Goh, eigenlijk niet (denkt na). Ik zou zelfs durven zeggen dat de covidperiode ons gezinsleven nóg versterkt heeft. Onze kinderen zijn in een sneltempo het nest aan het verlaten, waardoor we deze coronapandemie echt hebben aangegrepen als ‘gekregen tijd’. Daarbij vind ik het veel zinniger om te focussen op het positieve… en knijp ik met plezier een oogje dicht over die rondslingerende sok (lacht). >>
Is die positieve mindset ook een typische eigenschap van jou?
<< Ja, dat denk ik wel. Het leven is te kort om ongelukkig rond te lopen, toch? Ik zie vooral de geluksmomenten en de opportuniteiten. >>
Zijn er, naast het familiale, nog andere zaken kenmerkend voor jou als persoon?
<< Naast mijn gezin, staat reizen met stip op één. We reizen erg graag en zo vaak mogelijk… en mijn vrouw en ik durfden onze kinderen dan ook wel eens mentaal ‘omkopen’ om met ons op reis te trekken (grappend). Hoe? Door uitdagende bestemmingen, zoals Alaska, te kiezen, waar ze zélf heel graag naartoe wilden.
>> Reizen is voor mij bovendien dé manier om nieuwe zaken te ontdekken, om unieke momenten te beleven en om, af en toe, samen eens wat stress mee te maken. Out of your comfort zone. Je bent dan op elkaar aangewezen om alles toch in goede banen te leiden, wat de onderlinge band nog meer versterkt.
>> Daarnaast werk ik graag in de tuin. Ik kan daar écht van genieten en apprecieer de rust die het me brengt. Ook probeer ik om drie keer per week te sporten. Regelmatig lopen om het hoofd leeg te maken: heerlijk! Tenslotte hou ik enorm van muziek. Van Werchter Boutique, over concerten van Coldplay of U2, tot zelfs Dua Lipa in het Sportpaleis: muziek doet veel voor me. >>
Stephan, de grote Dua Lipa fan. Mag ik hierover licht verbaasd zijn?
<< Toegegeven, dat laatste was op uitdrukkelijke vraag van mijn dochter (lacht)! Wij gaan mee met haar… en zij gaat mee met ons! Zo moét je je soms openstellen voor nieuwe genres en besef je dat er héél wat talent rondloopt. Ik moet het Dua Lipa dan ook nageven: het was een zalige ervaring en show. Maar ik kan perfect begrijpen dat m’n collega’s op het werk hierover verbaasd zullen zijn (lacht)! >>
Over je collega’s en werk gesproken, je hebt de kaap van de 100 dagen gerond. Hoe heb je de afgelopen periode verteerd?
<< Het is zoals ik hoopte. Positief. Mijn afdronk na drie maanden is dan ook: ik zit op verwachting. En ik ben benieuwd naar wat de toekomst zal brengen. >>
En inhoudelijk? Hoe bevalt de functie je?
<< Goed (resoluut). Samen met Luc hebben we besloten om drie zaken te doen tijdens mijn startfase. Ten eerste: me meteen laten meedraaien in het day-to-day ritme van de organisatie. Vergaderingen, meetings, alles. Dit maakte het niet alleen een pak concreter, maar zorgde er ook voor dat ik relatief snel zaken van Luc kan overnemen. Daarnaast wilde ik de volledige organisatie in de breedte leren kennen, door alle huizen te bezoeken (*) en met iedereen een gesprek aan te gaan. Als ze tijd op dat moment tijd hebben voor me, natuurlijk. Ik vind het namelijk belangrijk om te weten met wie ik samenwerk. Ten derde ben ik, naast de breedte, ook in de diepte gedoken, door een aantal interessante projecten op te pakken binnen Vulpia. >>
Dat klinkt als een hele boterham.
<< Dat is inderdaad een stevige boterham, ja (lacht). Maar ik geniet en ik leer erg veel bij over Vulpia en over de sector. En dat hoop ik te blijven doen. >>
Een onboarding kent altijd een gewenningsfase. Hoe is dit proces voor jou verlopen? Ging de onboarding vlot?
<< Uiteraard vergt een onboarding energie, maar ik vond - en vind - dat eigenlijk wel fijn. Ik wílde bewust een radicale switch maken en investeer graag tijd in mijn collega’s. We spenderen zoveel tijd met elkaar, dat ik oprecht geïnteresseerd ben in de persoon achter de collega. Ook doet het deugd om, tijdelijk, geen automatismen meer te hebben en, bij wijze van spreken, from scratch opnieuw te beginnen bouwen.
>> Bovendien merk ik dat er al heel wat vaste structuren zijn. En dat is super. Zo heb ik straks bijvoorbeeld, net als jij en de andere collega’s, mijn eerste opvolgingsgesprek (lacht). Een vast moment voor alle nieuwelingen na drie maanden. Kortom, er zijn al erg veel positieve zaken in dit bedrijf, waar ik aangenaam verrast over ben. En onder de andere zaken zet ik graag mijn schouders. >>
Voel je je al thuis binnen Vulpia?
<< Ja, toch wel (zonder twijfel). De collega’s hebben me meteen warm omarmd, waardoor ik me snel thuis voelde. Ik vind het DNA van de mensen die bij Vulpia werken ongelooflijk knap. >>
Kan je me daar wat meer uitleg over geven, over dat ‘Vulpia-DNA’?
<< Ik heb met erg veel mensen gesproken - binnen én over Vulpia - en ik kreeg steevast dezelfde antwoorden. Zo is één van onze kernwaarden bij Vulpia dat de bewoner centraal staat, wat een prachtig uitgangspunt is om onze beslissingen op te enten. Daarnaast is het een warm familiebedrijf en dat voel je meteen. Bovendien zijn de medewerkers bij Vulpia stuk voor stuk competente mensen, die hetzelfde Vulpia-DNA delen en uit het juiste hout gesneden zijn. En die mensen… zullen we moeten blijven zoeken. En vinden (lacht)! >>
Je nam zelf een drastische wending in je carrière: van ‘getallen’ naar ‘mensen’. Was dat een bewuste keuze?
<< Ja, ik heb bewust gekozen. Ik wilde, ondanks een fantastische job bij ING, een radicale switch van sector. Ook had ik voor mezelf, op aanraden van mijn vorige CEO, een lijstje met vereisten gemaakt, waaraan mijn nieuwe functie en werkgever moest voldoen. Zo hoopte ik op een job die écht maatschappelijk relevant was, wilde ik graag werken in een hecht en warm familiebedrijf en zocht ik naar een functie pal op het kruispunt van de private en de publieke sector. En toevallig kwam ik in contact met Luc en… >>
… Toen kon je je lijstje met vereisten beginnen afvinken?
<< Ja, check, check, check (lacht). Bovendien klikte het onmiddellijk met Luc. Ik voelde dat we op dezelfde golflengte zaten. We wilden ons allebei focussen op happiness, zowel van onze bewoners als van onze medewerkers. Omdat het geluk van beide partijen onlosmakelijk met elkaar verbonden is. En als de mensen happy zijn, dan komen de financiële resultaten vanzelf.
>> Daarnaast zie ik ook voldoende opportuniteiten en uitdagingen, waardoor ik m’n tanden wilde zetten in deze functie en dit project. Vulpia is immers op een bepaald moment, voor mijn tijd hier, sterk gegroeid. En niet alle omkadering en processen zijn evenredig gevolgd - wat niet meer dan normaal is. Hierin kunnen we zeker nog meters maken, zónder ons DNA en onze familiewaarden uit het oog te verliezen. >>
Heb jij je stempel al weten drukken in de afgelopen drie maanden?
<< Nee, dat zou arrogant zijn om zoiets te beweren. Waar ik wél een stukje impact op heb gehad, is dat ik een aantal projecten heb kunnen kiezen. Ik denk aan projecten rond ‘food’, rond ‘juridische aansprakelijkheid’, rond ‘sanglier’... In die keuze maak ik een duidelijk statement. En de stempel druk ik dan samen met de mensen om me heen, door ze zo goed mogelijk te faciliteren en de juiste structuren op poten te zetten.
>> Wij zitten namelijk met de zorgsector vaak in een sterke ‘ad hoc’-cultuur. Mensen hebben nú zorg nodig. Problemen moeten nú opgelost worden. Als bedrijf is het echter belangrijk om niet alleen aan vandaag en nu te denken, maar ook aan morgen. En liefst… ook nog eens aan overmorgen. Een stevige spreidstand. En die overkoepelende omkadering, structurering en langetermijnvisie wil ik graag bij Vulpia mee helpen vormgeven. >>
Zie je naast dat langetermijndenken nog andere optimalisatiemogelijkheden?
<< In elke onderneming is er optimalisatie nodig en groei mogelijk. Een bedrijf staat immers nooit stil - en Vulpia is daar geen uitzondering op. Naast het voorzien van omkadering via overkoepelende structuren, zie ik ook nog groeipotentieel in de daadwerkelijke, concrete implementatie van de genomen beslissingen. Want de transformatie van een idee naar een gedragen beslissing, om vervolgens over te gaan tot een succesvolle implementatie: dáár ligt de key to succes. De juiste vertaling van een strategie op papier naar de realiteit. En daar wil ik met mijn ervaring mijn steentje toe bijdragen. >>
Kortom, er is nog voldoende werk aan de winkel voor onze COO?
<< Gelukkig (lacht)! Het mooie is, dat de basis er al ligt. En die staat er goed. Ik vergelijk het vaak met tennis. De voorbereiding van de slag en de slag zelf zijn cruciaal, maar even belangrijk is de fase daarna: je moet immers ook goed doorzwaaien. En dat is wat we bij Vulpia moeten - en zullen - doen. Er zijn namelijk al enorm veel goede, voorbereidende stappen ondernomen. En nu is het tijd om daarop verder te bouwen. >>
Dat lijkt me een fantastische afsluiter. Heb je nog een laatste boodschap aan je collega’s?
<< Bedankt, collega’s, voor alle tijd die jullie in mijn leercurve investeerden en zullen investeren. Maar vooral bedankt voor alle energie die je stopt in onze bewoners. Want daar doen we het voor. >>
Ook jij bedankt, Stephan.
(*) Op het moment van het interview heeft Stephan 80% van de huizen bezocht. De overige woon- en zorghuizen zullen volgen.