Een diepte-interview met

Ayse Topal, afdelingsverantwoordelijke in Arthur

05/10/2022

Bij Vulpia vind je een enorme verscheidenheid aan mensen en beroepen. Van business controller tot psycholoog, van zorgkundige tot chef-kok en van ergotherapeut tot polyvalent technisch medewerker. Iedereen is welkom, werkt op verrassend verbindende wijze samen en heeft minstens één ding gemeen: zinvolle zorg en beleving bieden aan onze bewoners. 

Één keer per maand zetten we dan ook heel erg graag één van onze medewerkers ‘in the picture’ met een kort interview! En vandaag… gaan we de dialoog aan met Ayse Topal, afdelingsverantwoordelijke in ons woon- en zorghuis Arthur! Hello there, Ayse!

Hallo, Ayse, aangename kennismaking. Hoe ben je bij Arthur beginnen werken?

<< Ik weet het nog goed: ik rondde mijn studies ASO Wiskunde-Wetenschappen in het Sint-Jan Berchmanscollege af en dacht plots bij mezelf: ‘Oh my god, wat nu?’ Wat wilde ik eigenlijk doen met mijn leven (lacht)? En hoe kon ik mijn talenten verder ontplooien, ten dienste van anderen? Het antwoord: als verpleegkundige! Ik wilde iets doen met - en voor - kwetsbare groepen. Ik startte bij Kind en Gezin en leerde veel bij, maar vond pas later mijn droomjob. Lekker dichtbij, op 400 meter van mijn deur. Welke files?! >>

Klinkt fantastisch! Heb je bewust gekozen voor Arthur en Vulpia? 

<< Ja, absoluut (resoluut). Toen ik mijn eerste bezoek bracht aan Arthur ging een totaal nieuwe wereld voor me open. Er was die dag een spetterend verjaardagsfeest aan de gang en het hele gebouw bruiste van de gezelligheid en ambiance. Ik voelde mij er direct op mijn gemak. Sterker nog: ik voelde mij er thuis. En kijk nu: dat voel ik nog steeds (lacht)! >>

Wat maakt werken bij onze organisatie zo anders, denk je?

<< Goede vraag (denkt na). Ik ben erg gesteld op autonomie. Op eigenheid. En bij Vulpia Arthur voelde ik de vrijheid, ruimte en ondersteuning om, als jonge verpleegkundige, te kunnen doorgroeien tot leidinggevende. Zo mocht ik in 2020 een programma rond ‘leadership’ volgen, genoot ik enorm veel steun van m’n collega’s en kreeg ik de tijd om me volledig in te werken in de organisatie. Deze ‘vibe’ vind je niet zomaar overal.

>> Al deze aspecten hebben er dan ook toe bijgedragen dat ik me zeker van mijn stuk voel. En ik mijn sterktes heb weten aanscherpen. Tot mijn pluspunten reken ik een precieze observatie en een nauwkeurige alertheid. Zit iemand zijn gebit te los? Moet ik de familie vragen om extra kledij te kopen? Heeft zij het vandaag wat moeilijker? Ik leef me volledig in en behandel mijn bewoners alsof ze mijn oma of opa zijn. En bouw hechte, échte relaties op. >>

Kan je een voorbeeld geven van die hechte relationele band?

<< Zeker. Zo doet het me enorm veel deugd als bewoners naar me toekomen met een persoonlijke vraag. Of dat ze zeggen dat ze me gemist hebben tijdens mijn afwezigheid en blij zijn om me terug te zien. Wat geheel wederzijds is, trouwens (lacht)! Voor mij ligt daar de kern: ik zie mijn bewoners oprécht graag. En respecteer hun unieke persoonlijkheid. Iedereen is namelijk anders en in Arthur omarmen wij graag die diversiteit. Want van een ander kan je altijd wat leren, toch? >>

Ik kan me inbeelden dat er ook moeilijkere momenten zijn als zorgmedewerker en/of afdelingsverantwoordelijke?

<< Die zijn er zeker (knikt). Het is uiteraard niet alleen maar rozengeur en maneschijn. We moeten soms afscheid nemen van mensen, van bewoners, van collega’s en van familie. En dat is vaak moeilijk. Ik probeer tijdens zo’n afscheid steeds een moment te nemen om stil te staan en me de vraag te stellen: “Heb ik een verschil kunnen maken in dit leven?” En ik koester de fijne momenten die ik met hen heb mogen delen. Bovendien doet de steun van de collega’s enorm veel. We zijn één team en staan samen sterk: dat doet deugd (glimlacht). >>

Je woont en werkt in Antwerpen: wie is Ayse buiten de kantooruren?

<< Nog steeds dezelfde Ayse, hoor (lacht)! Naast het werk en Arthur, geniet ik enorm van de omgeving: ik ben letterlijk zot van A, mijn Koekenstad! De kronkelende straten van het historische centrum, de Schelde met haar zonnige kaaien, de vele cafeetjes, koffiezaken en winkeltjes, de gezellige vibe en energie die er hangt. Lekker actief of gewoon zalig niets doen en chillen met m’n vriendinnen. Heerlijk, toch?

>> Naast genieten van de stad - of moet ik hét Stad zeggen (grinnikt)?! - geef ik nog les aan jonge kinderen. Kennis overbrengen en de jeugd inspireren: super vind ik dat. Ook lees ik graag boeken over persoonlijke ontwikkeling en houd ik zoveel mogelijk contact met mijn familie in Turkije. Ik probeer zo vaak mogelijk naar daar op vakantie te trekken… al klinkt een reis naar de Malediven of een trip naar de Dominicaanse Republiek ook niet slecht, hoor (lacht)! >>

Stel, we zitten samen in de lift en je hebt een minuutje om me te overtuigen om bij Vulpia te komen werken. Wat zou je zeggen?

<< Ho, wacht (denkt na). Oké, start! Mijn job is fantastisch. Écht! In de ouderenzorg kan je namelijk  - misschien zelfs nog meer dan in een ziekenhuis - heel goed jezelf zijn. En blijven. Het is een plek om je talenten te ontwikkelen en te groeien als individu. Bovendien krijg je er de mogelijkheid om elke dag opnieuw bij verschillende mensen thuis te komen. En iedere dag… heb je weer een kans om het verschil te maken. Help jij me mee om dit verschil te maken (lacht)? >>

Wauw, als elevator pitch kan dat tellen! Super, Ayse, dank je. Ik wens je nog veel plezier toe in Arthur, in Antwerpen, op reis - al dan niet naar de Malediven - en… tot snel!