Hubrecht Verlinden is al bijna zes jaar chefkok in woon- en zorghuis Kartuizerhof. Na een carrière in de horeca, vond hij zijn weg naar de ouderenzorg. In dit interview vertelt hij over zijn dagelijkse werk, de bijzondere band met bewoners, en de vrijheid die hij krijgt om zijn creativiteit in de keuken te uiten. Een inspirerend - en lekker! - verhaal.
Hallo Hubrecht, hoe lang werk je nu in de ouderenzorg?
Hallo daar! Ik werk nu bijna zes jaar als chefkok in Kartuizerhof. Vulpia is mijn eerste werkgever in de zorg, daarvoor was ik vooral actief in de 'gewone' horeca.
Wat was de reden dat je koos voor de ouderenzorg?
Ik heb altijd goed met ouderen kunnen omgaan. Als kok in de ouderenzorg heb ik eigenlijk alle voordelen van het werken met ouderen, maar niet de nadelen. Met veel respect voor mijn collega’s zorgkundigen en verpleging natuurlijk!
Waar woon je?
Ik woon maar een paar honderd meter van Kartuizerhof, dus ik wandel elke dag van en naar het werk.
Da's fijn! Wat heb je gestudeerd om chefkok te worden?
Ik heb de hotelschool gedaan in Michelbeke, met een specialisatiejaar grootkeuken en gemeenschapsrestauratie.
Wat schaft de pot hier in het Kartuizerhof? Heb je een favoriet gerecht?
Ik hou zelf van stoempgerechten, en als ik de bewoners mag geloven, vinden ze dat ook heerlijk! Maar mijn persoonlijke favoriet is kalfsblanquet met kroketten.
Lekker, zeg. Komen er wel eens dieren op bezoek? Hoe reageren de bewoners daarop?
Ja, er komen regelmatig dieren langs. Het is prachtig om te zien hoeveel plezier de bewoners eraan beleven. Zelf heb ik al enkele keren een nestje pups gehad, en dan organiseren we een knuffelnamiddag als ze oud genoeg zijn. Dat levert altijd mooie momenten - en beelden - op.
Hoe zou je Kartuizerhof in één zin omschrijven?
Het is een moderne nieuwbouw met een huiselijke sfeer, waar iedereen zich welkom voelt.
Wat vind je het leukste aan de activiteiten die in het Kartuizerhof worden georganiseerd?
Het is altijd fijn als er zangers of groepen komen optreden. Jammer genoeg heb ik daar meestal geen tijd voor, want het werk gaat voor! (Lacht) Maar het is mooi om te zien hoe de bewoners ervan genieten.
Wat vind je het belangrijkste aan je werk?
Da's makkelijk: de vrijheid die ik van mijn directrice Nancy krijg om nieuwe dingen te proberen of organiseren.
Voel je dat je een verschil maakt voor de bewoners?
Ja, dat voel ik zeker. Ik ken veel bewoners persoonlijk, en het is fijn om te horen dat ze mijn eten waarderen. Ze spreken me vaak aan in de gang over hoe lekker ze mijn eten vinden, en dat is altijd leuk om te horen. Natuurlijk kan ik niet zeven dagen per week werken, maar ik weet dat er goede vervanging is op mijn vrije dagen.
Heb je een bijzonder verhaal dat je is bijgebleven?
Ja, ik herinner me nog goed dat onze plaatselijke slager hier een kamer kwam kiezen voor hem en zijn vrouw, die hulpbehoevend was geworden. Toen hij uit het raam keek en het kerkhof zag, zei hij dat dat de volgende stap zou zijn. Enkele maanden geleden is hij als eerste van de twee overleden. Dat is hard, maar het is ook de realiteit van werken in de ouderenzorg.
Wat doe je graag in je vrije tijd?
Ik werk van 8 tot 16 uur, dus er is nog voldoende tijd voor andere dingen. Ik help regelmatig nog mee in een Italiaans restaurant in de buurt, en ik speel toneel hier in Lierde. De repetities zijn net weer begonnen, en binnenkort sta ik elk weekend op de planken voor zo’n 1800 toeschouwers in totaal.
Wauw, een podiumbeest in de keuken! Wat is het strafste dat je hebt meegemaakt in Kartuizerhof?
Tijdens de eerste lockdown heb ik mijn goede vriend, zanger Yves Segers, gevraagd om hier op te treden. Hij kwam op het grasplein zingen en de bewoners konden van achter hun raam genieten van een optreden. Dat was echt een speciale ervaring en het bracht veel vreugde in een moeilijke tijd.
Dat is inderdaad mooi. Bedankt voor dit gesprek, Hubrecht!